Suvadin, Home

कविता
हाम्रो प्रेमको कानेखुसी 

मैले तिमीप्रति प्रेम दर्शाउँदा  साँझले डाँडामाथिबाट चियाउँदै थियो क्षितिजको पल्लो किनार लाग्थ्यो घामले आत्महत्या गर्दैछ । उता गोधूलिमा इन्द्रेणी छायाँको स्पर्श सलबलाउँदै थियो सुहागरातमा सलबलाउने दुलाहाको हातझैँ ।

दीपा दाहाल दीपहरि

मैले तिमीप्रति प्रेम दर्शाउँदा 
साँझले डाँडामाथिबाट चियाउँदै थियो क्षितिजको पल्लो किनार
लाग्थ्यो घामले आत्महत्या गर्दैछ ।
उता गोधूलिमा इन्द्रेणी छायाँको स्पर्श सलबलाउँदै थियो
सुहागरातमा सलबलाउने दुलाहाको हातझैँ ।

तर खै !
तर खै ! कसरी ? खबरीसम्म पुगेछ 
मिठासपूर्ण मिलनको अत्तर 
भित्ताको कानसम्म पुगेछ हाम्रो प्रेमको कानेखुसी 

लाग्छ कतै !
लाग्छ कतै, साक्षी राखेको जोडी रूखले 
विश्वासघातको इजलासमा
चिच्याईचिच्याई वकालत गरिदियो कि 
त्यो पर......को धिपधिपे बत्तीको उज्यालो 
कसरी आइपुग्यो प्रेमहन्ता खबरीसम्म ?

खै किन ! हो कुन्नि
हडबडाएर भागेकी छु 
यो स्यालझैँ दाउ छोपेर प्रेमको शिकारमा निस्किने दुनियाँबाट
अँध्यारो झुपडीको जुनकिरी धिपधिपेमा
चियाएर उनलाई हेर्छु 
के उनको माया पनि 
जुनकिरीको टुकी बिहान हुनेबित्तिकै निभेझैँ
झिपिक्क निभिहाल्ने त हैन ।


 

More form the Internet

loading...